مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
مادرم را دوست می‌دارم؛ شما را بیشتر پس عزیزی مثل جانم یا نه؛ حتی بیشتر خُـرده نان سفـرۀ تو رزق میکـائـیل شد هرچه آنها ریزتر؛ پس روزی ما بیشتر مثـل قـرآن، کـلّ الـقـاب شما نـورانی‌اند در میان این همه نور اسم زهـرا بیشتر لحظه‌هایی که به محراب نمازت می‌روی خـالـق تـو می‌شـود گـرم تـمـاشا بیـشـتر معجزات چادرت جاری‌ست، در شهر نبی در میـان پـیـروانِ دیـن مـوسـی بیـشـتر چادری که عرش را با ریشه‌هایش فرش کرد در زمین پیچید حرفِ آن؛ در آنجا بیشتر آه، امـا بـا تـنت افـتـاد، بـر روی زمیـن چادری که پهن شد؛ پس می‌خورد پا بیشتر هر چه شمعِ پیکـر تو آب می‌شد بیـشتر آن طرف پروانه‌ات می‌گشت تنها، بیشتر گرچه بغضت حبس می‌شد در گلویت روز و شب در کـنارت می‌شد اما بغض مولا بیشتر آن طرف همسایه‌ها گفتند کمتر گریه کن این طرف کردی دعا در حق آنها بیشتر حال تو هر روز، می‌شد بدتر از یک روز قبل می‌شدی امروز، رو به قبله؛ فردا بیشتر |